Ωδή στον "τζαμπατζή" με το πιστόλι

Λεωφορείο ο κόσμος, 1970; ~ Στίχοι: Σώτια Τσώτου, Μουσική-Τραγούδι: Κώστας Χατζής

Απ' τα -όταν θα μεγαλώσω θα γίνω δελτίο του Μέγκα- blogs: "Τσαμπατζής και πιστολέρο, έστειλε στο νοσοκομείο έναν ελεγκτή της ΕΘΕΛ, στο Κερατσίνι. Το απίστευτο αυτό περιστατικό σημειώθηκε το μεσημέρι της Δευτέρας στη γραμμή "843" της ΕΘΕΛ, που πραγματοποιούσε το δρομολογιο Πειραιάς - Πέραμα. Το όχημα είχε σταματήσει στη στάση, στη συμβολή της Γρ. Λαμπράκη με τη Δημοκρατίας. Εκεί, επιβιβάστηκε ένας ελεγκτης της ΕΘΕΛ ο οποίος ζήτησε από τους επιβάτες, τα εισιτήριά τους. Κάποιος όμως από τους επιβαίνοντες, ο οποίος δεν είχε εισιτήριο, αρνήθηκε τον έλεγχο και κουβέντα στην κουβέντα έβγαλε ένα αεροβόλο και πυροβόλησε δύο φορές τον εμβρόντητο ελεγκτή! Στο πανδαιμόνιο που επικράτησε ο δράστης πρόλαβε να διαφύγει, ενώ ο άτυχος ελεγκτής μεταφέρθηκε στο νοσοκομείο όπου νοσηλεύεται ελαφρά τραυματισμένος!"

Τίποτε δεν απέχει περισσότερο από την αλήθεια από το να αντιλαμβανόμαστε την "γαμποποίηση" του ελεγκτή της ΕΘΕΛ ως μια παράλογη ατομική πράξη. Αν μη τί άλλο, στον άγριο συμβολισμό της επιβεβαιώνεται μια κοινά διαδεδομένη αντίληψη για τα μέσα μαζικής μεταφοράς: μεταφοράς κατά κύριο λόγο αναγκαστικής, από και προς την εργασία. Όπου ο καθημερινός εξευτελισμός της σαρδελοποίησης ως μαζική οργάνωση της απομόνωσης, επιτείνεται με την στρατολόγηση εκατοντάδων "εθελοντών" ελεγκτών και σεκιουριτάδων, προκειμένου να διασφαλιστεί ότι η εργατική τάξη θα καταβάλει ένα όλο και πιο αυξημένο τίμημα για ολοένα και χειρότερες υπηρεσίες, στα πλαίσια του blitzkrieg (του πολέμου-αστραπή) που δέχεται ελέω κρίσης, ωθούμενη στην οικονομική και φυσική της εξόντωση.

Τέτοιες πράξεις όμως, ακόμα κι αν αποτελούν ατομικές παρορμήσεις, συνεισφέρουν σε συλλογικές αντιλήψεις, θέτουν υπό αμφισβήτηση τον (αυτο)καθορισμό των επιβατών ως "έρμαια" των ελεγκτών-ρουφιάνων, επιδεικνύουν ξεκάθαρα τη βούληση και την ικανότητα να υπερασπιστεί ο δημόσιος χαρακτήρας των συγκοινωνιών και μπορούν ακόμα να συνεισφέρουν σε μια θέληση αντεπίθεσης, καθώς αν κανείς είναι πρόθυμος να αρνηθεί τον έλεγχο εισητηρίων με τέτοιο τρόπο, τότε γιατί να ανεχθεί την υποτίμηση σε κάθε άλλον χώρο ή στην ίδια την εργασία;

Οι συλλογικοί αγώνες στις μεταφορές, όχι μόνο δεν προβοκάρονται από τις ατομικές επιθυμίες, αλλά αποτελούν προϊόν σύνθεσης των ατομικών και συλλογικών αναγκών κι επιθυμιών.

(με δημιουργική κλεψιτυπία από Échanges et mouvement)