Ακολουθεί η Υεμένη με την παραδοσιακή προσωπική οπλοκατοχή των αρσενικών αλλά και χώρες υπεράνω υποψίας όπως η Γερμανία, η Γαλλία, η Σουηδία,η Φινλανδία, η Ελβετία, και η Αυστρία με 30-35 όπλα ανά 100 κατοίκους. Στον αντίποδα, χώρες που παραδοσιακά θεωρούνται "βίαιες", όπως η Νιγηρία, η Κολομβία, το Ιράν και γενικά οι χώρες της καπιταλιστικής περιφέρειας διαθέτουν λιγότερα από 2-7 όπλα ανά 100 κατοίκους. Κι ένας σχετικός χάρτης.
Στην Ελλάδα, οι ημιεπίσημες εκτιμήσεις κάνουν λόγο για τουλάχιστον 2.500.000 όπλα, μόλις λίγες χιλιάδες απ' τα οποία συνοδεύονται από νόμιμες άδειες. Η πιο συχνή εξακριβωμένη χρήση που τους αποδίδεται είναι για αυτοκτονίες. 480.000 κυκλοφορούν στη γειτονική Βουλγαρία, η πλειοψηφία τους νόμιμα. 270.000 στην Αλβανία, 100.000 στην Μακεδονία. Η τελετουργική χρήση όπλων (σε γάμους, γεννήσεις, αθλητικά γεγονότα και αποχαιρετισμούς μεταναστών συγγενών) έχει εκτιναχθεί σ' αυτές τις δυό χώρες μετά την Αλβανική εξέγερση του 1999 και τις ταραχές στο Τέτοβο το 2001. Ακόμα 3 εκατομμύρια κρύβονται κάτω από καναπέδες και κρεββάτια στη Σερβία, 9 εκατομμύρια στην Τουρκία, 275.000 στην Κύπρο, 7 εκατομμύρια στην Ιταλία.
Τελευταίο και πιο ενδιαφέρον απ' όλα, 735.000 όπλα μπορούσαν να βρεθούν στα σπίτια Σύριων πριν το ξεκίνημα της εξέγερσης, παρολαυτά, μέχρι και σήμερα ούτε μια μπαλωθιά δεν έχει πέσει εναντίον των δυνάμεων καταστολής, που να μην προέρχεται απ' τον "Ελεύθερο Συριακό Στρατό", τους λιποτάκτες του στρατού δηλαδή που έχουν αναλάβει έναν ρόλο ειδικών της βίας.
Όπλα υπάρχουν δηλαδή...
Το θέμα είναι...
το χε πει και ο Κατσαρός στ βιβλίο του...
ΑπάντησηΔιαγραφήποιο;
ΑπάντησηΔιαγραφήΚι από την άλλη, σε συζητήσεις με αναρχικούς συντρόφους, ανά τακτά χρονικά διαστήματα της προηγούμενης χρονιάς, δλδ πριν τα "μεγάλα" και κεντρικά ραντεβού, τύπου 28-29 Ιούνη, άκουγες ότι "δεν ξέρουμε τι θα γίνει έξω από τη βουλή, γιατί μπορεί κάποιος τρελαμένος να έχει ένα όπλο και να πυροβολήσει". Και ανά 3-4 μήνες μπορεί να βρισκόταν ένας τρελαμένος να ρίξει ενάντια σε ένα μπάτσο. Και το θυμήθηκα τώρα που ανέβασες το ποστ. Οι ίδιοι βέβαια πολύ θα ήθελαν τους φτωχούς στα όπλα. Πολύ εύστοχο παρεμπιπτόντως.
ΑπάντησηΔιαγραφήστο βιβλίο "Εγώ ο προβοκάτορας ο τρομοκράτης" αναφέρομενος στα γεγονότα του πολυτεχνείου. Είχε αποθηκεύσει ο ίδιος και άλλοι οπλισμό αλλά δεν υπήρχαν χέρια να τον κρατήσουν.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠολύ καλό άρθρο θα το αναδημοσιεύσω.Σημείωσε ότι το ριζικό σύστημα της Χούντας του ῾73 ήταν πολύ πιο αβαθές σε σχέση με το σημερινό.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑνώνυμε μπορείς να μου εξηγήσεις τι ακριβώς εννοείς με την φράση ''Οι ίδιοι βέβαια πολύ θα ήθελαν τους φτωχούς στα όπλα.";;;;Και δεν αναφέρομαι σε μεμονωμένους τρελαμένους κλπ,κλπ.
Εννοώ (και έχεις δίκιο να μην καταλαβαίνεις τι ήθελα να πω, το είχα απλά στο κεφάλι μου), ένα νέο ΕΑΜ-ΕΛΑΣ, κουλτούρα που έχει διαποτίσει πάρα πολύ από τον αναρχικό/αντιεξουσιαστικό χώρο, εστιάζοντας φυσικά στην ένοπλη οργάνωση/τον "ηρωισμό"/τις προσδοκίες του κόσμου της βάσης/την αντίσταση στους Γερμανούς (απορρίπτοντας ως εχθρικές λογικές ντεφαιτισμού) κλπ και παραβλέποντας το πολιτικό κομμάτι.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι πώς αυτή η επιλογή δεν φαίνεται να υπάρχει για το προλεταριάτο (εννοώ δεν υπάρχει με υποκειμενικούς όρους, μιας και αντικειμενικά, όπως λέει και ο Bezmotivnik, "όπλα υπάρχουν"), κι ας έχει μεσολαβήσει κι ένας Δεκέμβρης, ούτε καν μεμονωμένα/ ακραία μειοψηφικά -πέρα από τη διαχωρισμένη πρωτοπορία των ανταρτών πόλης.
Και ταυτόχρονα, πώς αυτή η επιθυμία για ένοπλη αντιπαράθεση (για εμένα τουλάχιστον) το πιθανότερο θα ήταν να έτεινε αυτή τη στιγμή σε μία Piazza Fontana, παρά σε "ελεύθερες Ελλάδες"...
Ίσως έχεις δίκιο εν μέρει συμφωνώ μαζί σου, αλλά δεν βγαίνει με τον νόμο των πιθανοτήτων,(Piazza Fontana), η πραγματικότητα είναι ζοφερή και η ανάγκη αντίδρασης επιβεβλημένη.
ΑπάντησηΔιαγραφήΉ όπως έλεγε ο Γκράμσι: Η υπερβολική ανησυχία οδηγεί σε ακινησία.
Antonio Gramsci, 1891–1937, Ιταλός κομμουνιστής ηγέτης
PSOFA!
ΑπάντησηΔιαγραφή